ABD'nin Massachusetts eyaletinde binlerce tekstil işçisi kadın, “ekmek ve gül” sloganıyla sokağa döküldü. Kötü çalışma koşullarını ve düşük maaşı protesto etmek amacıyla başlatılan protesto gösterisi, 129 kadının (her zamanki gibi vahşice) katledilmesiyle son buldu.
ABD'de öldürülen tekstil işçisi kadınların anısına, ilk defa 8 Mart 1911 tarihinde Dünya Emekçi Kadınlar Günü kutlandı.(Batılılar bunu hep yapar, önce öldürür, sonrada istismar için anma günü tertip eder, vahşi kapitalizm kazan kazan odaklıdır.)
Bu günün üzerinde 100 yıl geçti, ancak kadınların birçok sorunu çözülmediği gibi, yürütülen sömürü politikalarla kadın doğal/fıtri kimlik ve toplumsal rolünü de yitirmiştir. Hayatı paylaştığı “erkek” kendisine rakip (düşman) gösterilmiş, böylelikle yardımsız, tek başına, yaşamın ağır yükü altında daha fazla ezilmiştir.
AB Temel Haklar Ajansı'nın yaptığı araştırmaya göre;
Avrupa'daki kadınların % 33'ü evde fiziksel ya da cinsel şiddet mağduru (3 kişiden biri ) ve Kadınlar dünyanın her yerinde büyük risk altında. Her gün çok sayıda kadın şiddet ve tecavüze maruz kalmaktadır.
Hollandalı kadınların beşte biri evinde eşi ya da sevgilisinden şiddet görüyor. Her 10 kadından biri ise, tecavüze uğruyorlar.
Araştırmaya göre çocuk ve bekâr genç kızlar, yetişkin evli ve hamile kadınlar da cinsel saldırı ve fiziksel şiddete maruz kalıyor. Çoğu kadın, korku ve utançtan dolayı polise başvurmaktan çekiniyor.
Yine araştırmaya göre şiddetin en yoğun şekilde Kuzey Avrupa ülkelerinde yaşandığı görülmektedir.
Danimarka % 52 oranıyla bu konuda en önde.
Finlandiya'da % 47,
İsveç'te de % 46.
Polonya, Avusturya ve Hırvatistan %20
Almanya'da % 35.
Kadına yönelik şiddet konusunda Avrupa ülkeleri, ABD'den biraz daha iyi durumda, ABD de kadına yönelik, cinsel taciz, fiziksel saldırı ve şiddet daha fazladır.
Ayrıca, Avrupa ülkelerindeki göçmen Müslüman kadınlardan da, eşit haklar komisyonlarına son yıllarda giyim kuşamları nedeniyle ayrımcılık gördükleri yönünde çok sayıda başvuru yapılmıştır.
Politikada da kadınlar açısından eşitsizlik sürüyor. Avrupa ve ABD'de siyasal ve iktisadi yaşamda kadınların sayısı erkeklere göre çok daha az.
Modern Avrupa’da Kadınlara 20.yüzyılın başından itibaren seçme ve seçilme hakkı verildi. 20.yüzyıldan önce Yahudi ve Hristiyan dünyanın kadına bakışı hiçte insani ve adil değildi.
Kadın mahallesinde sosyal ilişkiler içinde olduğu komşu, akraba, dost , eş ve çocuklarıyla birlikte sıcak, mutlu ve güven içindeki yuvasından çıkarılmış. Vahşi aslanlarının pençelerindeki ceylan misali, saldırılara karşı korunaksızdır artık. Kadınlar büyük bir buhran ve bunalım içindedirler. Yaşamları risk altındadır. Birey olarak toplumsal sorumluluğu ve yükü artmış, kimlik bunalımı yaşamaktadır. Bu gün daha çok çalışıp emek harcarken, aldığı ücret çok çok azdır.
Kapitalist Avrupa kadını bir meta ve reklam objesi olarak “kadınlığından” olabildiğince yararlanırken, “eşitlik” hülyalarıyla daha çok istismar etmektedir. “Kadın hakları” diye yapılan yasal düzenlemeler ise sadra şifa olmamaktadır.
Kadınlar, az gelişmiş ya da gelişmekte olan toplumların yanı sıra, özellikle gelişmiş Batı toplumlarında hukuki, siyasi, iktisadi, sosyo-kültürel ve psikolojik konularda çok ciddi sorunlar yaşamakta ve zorluklarla karşılaşmaktadır.
Yukarıdaki istatistiki veriler son 15 yıla ait.21.yüzyıl Avrupa’sında kadının vaziyeti bu iken;
Avrupalılar hala “eşitlik” “kadın hakları” “kadına şiddete hayır” “kadın erkek eşitliği” “toplumsal cinsiyet eşitliği” gibi masumane söylemlerin arkasına saklanarak, kadını her alanda ve yönden istismar etmektedirler. Ne yazık ki kadınlarda istismarcıların bu yaldızlı sözlerine aldanmaktadırlar.
Batının “özgürlük, eşitlik, kadın hakları vb.” söylemleri birer aldatmacadır.
“Toplumsal cinsiyete eşitlik” ve “Kadın istihdamı” projeleri ise “ucuz işgücü” olarak görülen kadını köleleştirme adımlarıdır.
Avrupalıdan muallim olmaz!
