İlçe müftüsü olarak görev yaptığım Gürün’ün birkaç köyünde başka yerde görmediğim bir adetinden çok etkilenmiştim. Köyde bir düğün yapılacağı zaman erkek ve kız tarafından birer temsilci o yıl köyde cenazesi olan haneleri ziyaret ederler ve “Acınızı biliyoruz, eğer müsaade ederseniz düğün yapacağız!” diye hepsinden izin alırlarmış, cenaze taze ise, üzerinden çok vakit geçmemişse izin almaya bile gerek duymadan düğünlerini daha sonraya ertelerlermiş.
Zannedersem insan olan herkes etkilenir bundan.
Yeryüzünün en büyük katliamlarına şahit olan bizler Allah için toparlanıp kendimize gelmemiz gerekmez mi?
Siyonist katiller Gazze’deki katliamına ara mı verdiler ki bizler katilleri lanetlemeye ara veriyoruz? Üzüntüyü bırakacak, sevince geçecek bir merhaleye mi geldik ki kalplerimiz yavaş yavaş katılaşmaya, göz yaşlarımız çekilip kurumaya başladı?
Bundan çok daha önemli konular ortaya çıktı da şu günlerde onları mı öne almamız gerekti?
Allah aşkına bu kudurmuş kâfirlerin 7 Ekim’den bu yana hangi günleri bir öncekinden beter geçmedi, hangi günlerinde öncekinden daha az yavruyu hunharca katletmediler?
Ölmeyip sağ kalan yavrularımızın hangi günleri bir önceki günlerine göre biraz daha rahat geçiyor söyler misiniz?
İblis ne zaman saptırma işine mola veriyor, ne zaman katliam kışkırtıcılığına ara veriyor, “yoruldular şu insanlar, biraz dinlensinler” diyor mu?
Ama şu millete bakıyorum, önemli bir bölümü Siyonizm katliamı karşısında dinlenme molasına çekilmiş durumdalar. Ekranlardan anlıyoruz, çarşıdan, pazardan anlıyoruz, bir araya gelmiş insanların konuşmalarına kulak verdiğimizde anlıyoruz; Gazze yok hiç birinde.
Kardeşler, bu gidiş hiç de iyiye alâmet değil.
Korkarım Azizün Züntikam olan Allah intikamını Siyonist katillerden önce bunca katliam karşısında kör ve sağır kesilenlerden alır.
Hepimizin bu korkuyu taşıması dua ve temennileriyle.
